آیا آلمان میتواند در رقابت اینترنت صنعتی آمریکا را به زانو در می‌آورد؟

سیاست‌های توسعه دولتی در برابر اتحاد تکنولوژیک بین‌المللی

آیا آلمان در رقابت اینترنت صنعتی آمریکا را به زانو در می‌آورد؟

مترجم :‌ حسن کریمی منبع :‌ آی تی ایران نسخه چاپی

خیز آلمان‌ها برای رشد صنعتی با بهره‌گیری از ارتباطات و اینترنت

برای اینکه شغل شما در آلمان جدی گرفته شود اصطلاحی وجود دارد که با حالت طنز می‌گوید باید عنوان آن با "م" شروع شود و به "هندس" خاتمه یابد. با این اوصاف مقامات آلمانی همواره نگرانی‌هایی را برای سخت‌افزار پویا و هدفمند تولیدی کشور خود دارند زیرا اقتصاد در دنیایی که نرم‌افزار در آن حکمرانی می‌کند و شرکت‌ها و دستگاه‌های مختلف با استفاده از ارتباط اینترنتی با هم در ارتباط قرارگرفته‌اند همواره در معرض خطراتی قراردارد. حتی از این بدتر، تلاش شرکت‌های آلمانی برای ساختن کارگاه‌هایی از نسل آینده نیز در معرض تهدیدهایی مشابه از سوی شرکت‌های تکنولوژی آمریکایی قرار دارد که  برای موفق بودن روش‌های خلاقانه‌ای را به کار می‌گیرند. 

Heinz-Jürgen Prokop، مسئول توسعه شرکت Trumpf که یک شرکت با مالکیت خانوادگی و فعال در زمینه تولید ماشین‌آلات فلزی و یکی از اعضای حاضر در برنامه Industrie 4.0 ( تعبیری از انقلاب چهارم صنعتی آلمان که مبتنی بر ارتباطات و اینترنت است  ) در این خصوص می‌گوید:

"نگرانی زیادی وجود دارد که شرکت‌های گوگل و اپل ممکن است حاکمیت دنیای تولید را به دست گیرند. این مسئله مهمی است که تا وقتی که همچنان این شانس وجود دارد خودِ ما نسبت به انجام این امر تلاش کنیم."

Industrie 4.0 که در واقع اتحادی میان شرکت‌ها، موسسات آموزشی و رهبران سیاسی است، دوسال قبل و توسط دولت آلمان ایجاد شد. ایده اولیه راه‌اندازی آن نیز تشویق شرکت‌های کوچک حاضر در قلب اقتصاد – که توسط آلمان‌ها Mittelstand خوانده می‌شوند- به منظور پذیرفتن و استفاده از تکنولوژی‌های جدید بود. سال گذشته شرکت‌هایی مانند AT&T، Cisco Systems، General Electric، اینتل و آی‌بی‌ام نیز حرکتی مشابه را با عنوان «کنسرسیوم اینترنت صنعتی » یا IIC در پیش گرفتند.

هر دو گروه تلاش دارند تا امکان ارتباط ماشین‌های موجود در کارخانه‌ها از طریق زنجیره‌های منابع شرکت‌های بزرگ را به روشی آسان‌تر فراهم کنند. هدف نهایی نیز کاهش زمان وقفه و یا از کارافتادن ماشین‌ها با پیش‌بینی مواردی است که یک شرکت به عنوان مثال چه موقعی ظرفیت اضافی دارد و یا به جایگزینی قطعات نیازمند است. 

سنسورهای داخلی به‌کارگرفته شده، کلیه اطلاعات را به‌منظور تخصیص بهتر منابع جمع‌آوری می‌کنند تا به سازندگان در کاهش انرژی مصرفی تا 20 درصد و کم‌شدن هزینه‌ها تا 25 درصد کمک شود. این‌ها آماری هستند که یک مشاور حاضر در این حوزه به نام McKinsey ارائه می‌کند.

همه این موارد، سلامتی تولیدات و شرکت‌های تولیدی آلمانی که 15 میلیون نفر یعنی چیزی در حدود یک سوم نیروی کاری در آن مشغول به کار هستند را تحت تاثیر قرارخواهد داد. این در حالی است که تا سال 2020، پروژه‌های مربوط به اتحاد Industrie 4.0 نیمی از سرمایه‌گذاری‌های تولید کنندگان آلمانی یا چیزی در حدود 45 میلیارد دلار را دربر خواهد گرفت.

محققی به نام Wikibon تخمین می‌زند که در سطح جهانی، سرمایه‌گذاری در اینترنت صنعتی در سال 2020، به سالی 500 میلیارد دلار می‌رسد. این در حالی است که در سال 2012 این مقدار، 20 میلیارد دلار بوده است. 

Volker Treier، معاون اتاق بازرگانی و صنایع آلمان در این خصوص می‌گوید:

"به‌منظور جلوگیری از عقب ماندن در این رقابت، Mittelstand باید ارتباط خود را با مشتریان خود حفظ کند و رقابت را به شرکت‌های نرم‌افزاری که ممکن است به اطلاعات ارزشمندی از بازار دسترسی داشته باشند واگذار نکند."

آلمان در انقلاب صنعتی قرن 18 و در هنگامی که تولیدات مکانیکی با استفاده از بخار به حرکت در می‌آمدند سرمایه‌گذاری را با روند کندتری در مقایسه با بریتانیا دنبال کرد. در زمانی که آلمان‌ها از آن با عنوان دومین انقلاب اقتصادی یاد می‌کنند، یعنی در اوایل قرن 20، خطوط مونتاژ راه‌اندازی شده با انرژی الکتریکی به امری رایج تبدیل شدند و آلمان به‌واسطه حضور شرکت‌هایی مانند زیمنس به یک پیشرو در این زمینه مبدل شد. فاز سوم انقلاب صنعتی نیز در اواسط این قرن با  حضور محصولاتِ برپایه تنظیمات رایانه‌ای آغاز شد و عنوان Industrie 4.0 نیز به آنچه آلمان به عنوان موج بعدی ماشین‌های حاضر در بازار از آن یاد می‌کند اشاره خواهد داشت.

با شروع این بازار، آلمان‌ها از مزایایی نیز بهره می‌برند. برخلاف آنچه در محاسبات با مجموعه‌ای استاندارد از صفحه‌کلیدها و کانکتورهای USB مشاهده می‌کنیم در تجهیزات صنعتی هیچ استاندارد برتری وجود ندارد. همین امر به تولیدکنندگان سخت‌افزاری حال حاضر بازار و حتی گروه‌های کوچکی مانند Trumpf یک امتیاز در مقایسه‌ با غول‌هایی مانند گوگل و اپل خواهد داد. دقیقا به‌منظور استفاده از همین  فرصت، Trumpf در سال گذشته دستگاه‌ها و تجهیزات کدنویسی خود را چهار برابر کرد و به بیست و پنج عدد رساند. Prokop در این خصوص می‌گوید:

"ما متوجه شدیم که به تخصص بیشتری در زمینه آی‌تی نیاز داریم. ما نیاز داشتیم تا بتوانیم به تحلیل داده‌ها بپردازیم."

 

شرکت SAP آلمان که از بزرگترین شرکت‌های نرم‌افزاری جهان است خود بخشی از اتحاد صنعتی رقیب Industrie 4.0 است

 

در خصوص نگرانی‌های آلمان به‌منظور حفظ حاشیه امنیت خود در اقتصاد صنعتی جدید، Industrie 4.0 در وهله اول به‌عنوان یک حامی عمل می‌کند و در زمینه کمک‌های مالی سهم کمتری خواهد داشت. سیاستمداران و نمایندگان کار نیز در تنظیم سیاست‌های این گروه که بیشتر بر پشتیبانی از تحقیقات در دانشگاه‌های مهم و برتر تمرکز دارد، نقش ایفا می‌کنند. 

در مقابل، رقیب آمریکایی آن‌ها یعنی IIC بر به‌کارگیری و متناسب کردن آزمایش تکنولوژی‌های جدید تمرکز دارد. آن‌طور که اعلام شده تاکنون 11 آزمایش مانند سیستمی که ابزارهای دستی را رهگیری می‌کند تا اطمینان حاصل کند آن‌ها به‌طور موثر مورد استفاده قرارگرفته‌اند و شبکه‌ای که از سرعت 100 گیگابیت بر ثانیه به‌منظور ارتباط دستگاه‌ها استفاده می‌کند مورد بررسی قرارگرفته‌اند. 

اگرچه کل سرمایه‌گذاری انجام شده توسط این گروه تاکنون بررسی نشده است اما GE به تنهایی اعلام کرده یک میلیارد دلار در پروژه‌های اینترنت صنعتی انجام شده در چهارسال گذشته سرمایه‌گذاری کرده است. IIC که اکنون تعداد اعضای آن به عدد 200 رسیده و شرکت‌هایی مانند هیتاچی ژاپن و حتی زیمنس و SAP آلمان در آن حاضر هستند در خصوص نتایج خود اینچنین می‌گوید:

"تفاوت مهم آن است که Industrie 4.0 توسط دولت اداره می‌شود و بدون شک قسمتی از سیاست‌های صنعتی است" این سخنی است که  Krzysztof Bledowski مدیر مطالعات سیاسی اتحادیه تولیدکنندگان محصولات جدید و مبدعانه در آرلینگتون به زبان آورده است. در حال حاضر IIC از اعضایی تشکیل شده که گردهم آمده‌اند تا آزمایشاتی مشترک انجام دهند. 

 Rainer Glatz که پروژه‌های Industrie 4.0 را در صنایع آلمانی تولیدکننده تجهیزات با نام VDMA هدایت می‌کند در این خصوص می‌گوید: "اگرچه به‌نظر می‌رسد در این رقابت IIC جلوتر باشد اما سیاست اتخاذشده به وسیله آلمان‌ها می‌تواند به پیشرفت بیشتری منجر شود زیرا اعمال ارتباطات بهتر در صنایع تولیدی می‌تواند دهه‌ها زمان ببرد. در آمریکا خواهان اجرای گام‌های کوچک اما بیشماری در کوتاه‌ترین زمان ممکن هستند اما در آلمان، تلاش انجام شده فاصله بیشتری از دیدگاه تئوری دارند. سیاست آلمانی‌ها در مرحله اول بر یافتن مدل و سپس حرکت به سمت اجرا و به‌کارگیری آن است. 

 

منبع: بلومبرگ