سایت فناوری اطلاعات نفیر نجف آباد

سایت فناوری اطلاعات نفیر نجف آباد اخبار آی تی

سایت فناوری اطلاعات نفیر نجف آباد

سایت فناوری اطلاعات نفیر نجف آباد اخبار آی تی

آیا آلمان میتواند در رقابت اینترنت صنعتی آمریکا را به زانو در می‌آورد؟

سیاست‌های توسعه دولتی در برابر اتحاد تکنولوژیک بین‌المللی

آیا آلمان در رقابت اینترنت صنعتی آمریکا را به زانو در می‌آورد؟

مترجم :‌ حسن کریمی منبع :‌ آی تی ایران نسخه چاپی

خیز آلمان‌ها برای رشد صنعتی با بهره‌گیری از ارتباطات و اینترنت

برای اینکه شغل شما در آلمان جدی گرفته شود اصطلاحی وجود دارد که با حالت طنز می‌گوید باید عنوان آن با "م" شروع شود و به "هندس" خاتمه یابد. با این اوصاف مقامات آلمانی همواره نگرانی‌هایی را برای سخت‌افزار پویا و هدفمند تولیدی کشور خود دارند زیرا اقتصاد در دنیایی که نرم‌افزار در آن حکمرانی می‌کند و شرکت‌ها و دستگاه‌های مختلف با استفاده از ارتباط اینترنتی با هم در ارتباط قرارگرفته‌اند همواره در معرض خطراتی قراردارد. حتی از این بدتر، تلاش شرکت‌های آلمانی برای ساختن کارگاه‌هایی از نسل آینده نیز در معرض تهدیدهایی مشابه از سوی شرکت‌های تکنولوژی آمریکایی قرار دارد که  برای موفق بودن روش‌های خلاقانه‌ای را به کار می‌گیرند. 

Heinz-Jürgen Prokop، مسئول توسعه شرکت Trumpf که یک شرکت با مالکیت خانوادگی و فعال در زمینه تولید ماشین‌آلات فلزی و یکی از اعضای حاضر در برنامه Industrie 4.0 ( تعبیری از انقلاب چهارم صنعتی آلمان که مبتنی بر ارتباطات و اینترنت است  ) در این خصوص می‌گوید:
"نگرانی زیادی وجود دارد که شرکت‌های گوگل و اپل ممکن است حاکمیت دنیای تولید را به دست گیرند. این مسئله مهمی است که تا وقتی که همچنان این شانس وجود دارد خودِ ما نسبت به انجام این امر تلاش کنیم."
Industrie 4.0 که در واقع اتحادی میان شرکت‌ها، موسسات آموزشی و رهبران سیاسی است، دوسال قبل و توسط دولت آلمان ایجاد شد. ایده اولیه راه‌اندازی آن نیز تشویق شرکت‌های کوچک حاضر در قلب اقتصاد – که توسط آلمان‌ها Mittelstand خوانده می‌شوند- به منظور پذیرفتن و استفاده از تکنولوژی‌های جدید بود. سال گذشته شرکت‌هایی مانند AT&T، Cisco Systems، General Electric، اینتل و آی‌بی‌ام نیز حرکتی مشابه را با عنوان «کنسرسیوم اینترنت صنعتی » یا IIC در پیش گرفتند.
هر دو گروه تلاش دارند تا امکان ارتباط ماشین‌های موجود در کارخانه‌ها از طریق زنجیره‌های منابع شرکت‌های بزرگ را به روشی آسان‌تر فراهم کنند. هدف نهایی نیز کاهش زمان وقفه و یا از کارافتادن ماشین‌ها با پیش‌بینی مواردی است که یک شرکت به عنوان مثال چه موقعی ظرفیت اضافی دارد و یا به جایگزینی قطعات نیازمند است. 
سنسورهای داخلی به‌کارگرفته شده، کلیه اطلاعات را به‌منظور تخصیص بهتر منابع جمع‌آوری می‌کنند تا به سازندگان در کاهش انرژی مصرفی تا 20 درصد و کم‌شدن هزینه‌ها تا 25 درصد کمک شود. این‌ها آماری هستند که یک مشاور حاضر در این حوزه به نام McKinsey ارائه می‌کند.
همه این موارد، سلامتی تولیدات و شرکت‌های تولیدی آلمانی که 15 میلیون نفر یعنی چیزی در حدود یک سوم نیروی کاری در آن مشغول به کار هستند را تحت تاثیر قرارخواهد داد. این در حالی است که تا سال 2020، پروژه‌های مربوط به اتحاد Industrie 4.0 نیمی از سرمایه‌گذاری‌های تولید کنندگان آلمانی یا چیزی در حدود 45 میلیارد دلار را دربر خواهد گرفت.
محققی به نام Wikibon تخمین می‌زند که در سطح جهانی، سرمایه‌گذاری در اینترنت صنعتی در سال 2020، به سالی 500 میلیارد دلار می‌رسد. این در حالی است که در سال 2012 این مقدار، 20 میلیارد دلار بوده است. 
Volker Treier، معاون اتاق بازرگانی و صنایع آلمان در این خصوص می‌گوید:
"به‌منظور جلوگیری از عقب ماندن در این رقابت، Mittelstand باید ارتباط خود را با مشتریان خود حفظ کند و رقابت را به شرکت‌های نرم‌افزاری که ممکن است به اطلاعات ارزشمندی از بازار دسترسی داشته باشند واگذار نکند."
آلمان در انقلاب صنعتی قرن 18 و در هنگامی که تولیدات مکانیکی با استفاده از بخار به حرکت در می‌آمدند سرمایه‌گذاری را با روند کندتری در مقایسه با بریتانیا دنبال کرد. در زمانی که آلمان‌ها از آن با عنوان دومین انقلاب اقتصادی یاد می‌کنند، یعنی در اوایل قرن 20، خطوط مونتاژ راه‌اندازی شده با انرژی الکتریکی به امری رایج تبدیل شدند و آلمان به‌واسطه حضور شرکت‌هایی مانند زیمنس به یک پیشرو در این زمینه مبدل شد. فاز سوم انقلاب صنعتی نیز در اواسط این قرن با  حضور محصولاتِ برپایه تنظیمات رایانه‌ای آغاز شد و عنوان Industrie 4.0 نیز به آنچه آلمان به عنوان موج بعدی ماشین‌های حاضر در بازار از آن یاد می‌کند اشاره خواهد داشت.
با شروع این بازار، آلمان‌ها از مزایایی نیز بهره می‌برند. برخلاف آنچه در محاسبات با مجموعه‌ای استاندارد از صفحه‌کلیدها و کانکتورهای USB مشاهده می‌کنیم در تجهیزات صنعتی هیچ استاندارد برتری وجود ندارد. همین امر به تولیدکنندگان سخت‌افزاری حال حاضر بازار و حتی گروه‌های کوچکی مانند Trumpf یک امتیاز در مقایسه‌ با غول‌هایی مانند گوگل و اپل خواهد داد. دقیقا به‌منظور استفاده از همین  فرصت، Trumpf در سال گذشته دستگاه‌ها و تجهیزات کدنویسی خود را چهار برابر کرد و به بیست و پنج عدد رساند. Prokop در این خصوص می‌گوید:
"ما متوجه شدیم که به تخصص بیشتری در زمینه آی‌تی نیاز داریم. ما نیاز داشتیم تا بتوانیم به تحلیل داده‌ها بپردازیم."
 
شرکت SAP آلمان که از بزرگترین شرکت‌های نرم‌افزاری جهان است خود بخشی از اتحاد صنعتی رقیب Industrie 4.0 است
 
در خصوص نگرانی‌های آلمان به‌منظور حفظ حاشیه امنیت خود در اقتصاد صنعتی جدید، Industrie 4.0 در وهله اول به‌عنوان یک حامی عمل می‌کند و در زمینه کمک‌های مالی سهم کمتری خواهد داشت. سیاستمداران و نمایندگان کار نیز در تنظیم سیاست‌های این گروه که بیشتر بر پشتیبانی از تحقیقات در دانشگاه‌های مهم و برتر تمرکز دارد، نقش ایفا می‌کنند. 
در مقابل، رقیب آمریکایی آن‌ها یعنی IIC بر به‌کارگیری و متناسب کردن آزمایش تکنولوژی‌های جدید تمرکز دارد. آن‌طور که اعلام شده تاکنون 11 آزمایش مانند سیستمی که ابزارهای دستی را رهگیری می‌کند تا اطمینان حاصل کند آن‌ها به‌طور موثر مورد استفاده قرارگرفته‌اند و شبکه‌ای که از سرعت 100 گیگابیت بر ثانیه به‌منظور ارتباط دستگاه‌ها استفاده می‌کند مورد بررسی قرارگرفته‌اند. 
اگرچه کل سرمایه‌گذاری انجام شده توسط این گروه تاکنون بررسی نشده است اما GE به تنهایی اعلام کرده یک میلیارد دلار در پروژه‌های اینترنت صنعتی انجام شده در چهارسال گذشته سرمایه‌گذاری کرده است. IIC که اکنون تعداد اعضای آن به عدد 200 رسیده و شرکت‌هایی مانند هیتاچی ژاپن و حتی زیمنس و SAP آلمان در آن حاضر هستند در خصوص نتایج خود اینچنین می‌گوید:
"تفاوت مهم آن است که Industrie 4.0 توسط دولت اداره می‌شود و بدون شک قسمتی از سیاست‌های صنعتی است" این سخنی است که  Krzysztof Bledowski مدیر مطالعات سیاسی اتحادیه تولیدکنندگان محصولات جدید و مبدعانه در آرلینگتون به زبان آورده است. در حال حاضر IIC از اعضایی تشکیل شده که گردهم آمده‌اند تا آزمایشاتی مشترک انجام دهند. 
 Rainer Glatz که پروژه‌های Industrie 4.0 را در صنایع آلمانی تولیدکننده تجهیزات با نام VDMA هدایت می‌کند در این خصوص می‌گوید: "اگرچه به‌نظر می‌رسد در این رقابت IIC جلوتر باشد اما سیاست اتخاذشده به وسیله آلمان‌ها می‌تواند به پیشرفت بیشتری منجر شود زیرا اعمال ارتباطات بهتر در صنایع تولیدی می‌تواند دهه‌ها زمان ببرد. در آمریکا خواهان اجرای گام‌های کوچک اما بیشماری در کوتاه‌ترین زمان ممکن هستند اما در آلمان، تلاش انجام شده فاصله بیشتری از دیدگاه تئوری دارند. سیاست آلمانی‌ها در مرحله اول بر یافتن مدل و سپس حرکت به سمت اجرا و به‌کارگیری آن است. 
 
منبع: بلومبرگ

جزییات جدید حضور مایکروسافت در ایران

 نوشته : شهرام شریف منبع :‌ آی تی ایران نسخه چاپی

    خیابانی : این مایکروسافت اصلی است و مجوزهای رسمی آن اخذ شده است.

اول زمستان سال گذشته در گفت و گویی با مدیران یکی از نمایندگان سابق نوکیا در ایران، خبر حضور رسمی محصولات مایکروسافت در ایران در ایران به طور رسمی تایید شد. حالا و با گذشت حدود ۹ ماه افتتاح فروشگاهی با نام مایکروسافت در بازار موبایل ایران خبرساز شده است. برخی حضور مایکروسافت در ایران را در بخشی از پیامدهای رفع تحریم‌ها در ایران می‌دانند. برخی این خبر را دروغی بزرگ می‌نامند و به طور کلی اظهار نظرهای متفاوتی در این زمینه وجود دارد.
به همین دلیل به سراغ بیژن خیابانی مدیرکل سابق گوشی‌های نوکیا در ایران رفتیم که از نزدیک در جریان مذاکرات شرکتهای ایرانی با مایکروسافت هم قرار داشته است :
 
***
چند ماه پیش که با هم مصاحبه کردیم در مورد آخرین مراحل اخذ مجوز فروش محصولات مایکروسافت در ایران صحبت کردید، این فروشگاهی که اخیرا در بازار موبایل ایران راه افتاده بخشی از همان موضوع است یا به آن ارتباطی ندارد؟
این دقیقا همان است . اگر به خاطر داشته باشید این فروشگاه قبلا اسمش نوکیا بود. اتفاقی که افتاد و همه میدانیم این است که نوکیا از یک زمانی نامش شد مایکروسافت و تغییری در ساختار نمایندگانش در ایران هم به وجود آمد. نماینده جدید همان است که درباره آن صحبت کردیم در حقیقت از دی ماه سال گذشته بود و پیش از توافق بحث فروش محصولات مایکروسافت در ایران مطرح بود و برخلاف آنچه امروز صحبت می‌شود این حضور مایکروسافت ارتباطی به توافق ندارد و خیلی قبل از آن شروع شد
 
کی شروع شد؟
اواخر سال ۲۰۱۳ و اوایل ۲۰۱۴
 
در واقع این مذاکره با مایکروسافت ارتباطی به رفع تحریم‌ها نداشته و بخشی از همان مجوزی است که سالها پیش برای صادرات موبایل به ایران گرفته شد؟
بله ۳-۴ سالی هست که گوشی‌های هوشمند این اجازه را دارند که به ایران صادر شوند. در همان مصاحبه هم این صحبت بود که این بخش تکنولوژی مشکل تحریم ندارد بلکه مشکل مربوط به تحریم‌های دیگر است مثل تحریم‌های بانکی.
 
حتی خود نوکیا در ایران تا همین چند سال قبل دفتر داشت و در دوران تحریم‌ هم این دفتر رسمی در ایران فعال بود
دقیقا.
 
و حالا هم مثل زمانی که نوکیا در ایران حضور داشت قراردادی با شرکتی به عنوان نماینده گوشی‌های مایکروسافت بسته شده؟
همین طور است البته حالا تغییر یک شرکت اروپایی به یک شرکت آمریکایی طبیعتا مسایل خود را دارد
 
فروشگاه مایکروسافت در بازار موبایل ایران - عکس اختصاصی از آی تی ایران
 
اما به نظر می‌رسد همین که امکان این را فراهم کردند به ایران نمایندگی بدهند نشان دهنده این است که همانند نوکیای فنلاندی،  مایکروسافتی های آمریکایی مشکلی با تجارت با ایران ندارند؟
واقعیتش این است همان قوانینی که برای مایکروسافت دست و پاگیر است برای نوکیا هم وجود داشته است. در زمان حضور نوکیا در ایران  ما برای تک تک گوشی‌ّا باید مجوز صادرات نوکیا به ایران را اخذ می‌کردیم.  بعد از آن هم که نوکیا دفترش را در ایران - عمدتا به دلایل اقتصادی - تعطیل کرد و سپس هم توسط مایکروسافت خریداری شد . روال کار حضور یک برند در ایران  این بود که یک شرکت ایرانی از شرکت مادر نمایندگی در منطقه مجوز نمایندگی می‌گیرد و آن را در وزارت صنعت و معدن ثبت می‌کند. این سناریو الان درباره مایکروسافت در ایران هم اتفاق افتاده است.
 
از نظر مردم آنچه مهم است این است که این مایکروسافت چقدر مایکروسافت واقعی است و اینکه چه محصولاتی قرار است ارایه کنند؟
این مایکروسافت خود مایکروسافت است با علم به اینکه میدانیم نوکیا بخش هندست و موبایلش را به مایکروسافت فروخت و تا قبل از آن هم همین موبایل‌ها به طور رسمی به ایران صادر می‌شد اما اگر کسی توقع دارد این از داخلش آزاد شدن نرم‌افزارهای مایکروسافت در بیاید من امروز نمیتونم این را پیش بینی کنم ولی میتونم بگویم به طور قطعی مسیر قانونی و درست خودش طی شده است.
 
این مجوز فقط برای صادرات گوشی به ایران صادر شده یا شامل صادرات محصولات دیگر مثل تبلت سرفیس هم می‌شود؟
اگر تحت عنوان “گوشی ها و ادوات و تجهیزات همراه “باشد(که در مجوز ذکر شده )  به نظر می رسد میتواند باشد اما  اگر محصولات تحت این عنوان قرار نگیرد باید دید چه روزی آن منع برداشته میشود. ولی مجددا تاکید میکنم این همان گوشی هاست که تا دیروز نوکیا بود امروز اسمش مایکروسافت شده .
 
سال گذشته که با هم صحبت میکردیم صحبت از طراحی  یکسری نرم افزارهای اختصاصی یا دسترسی به فروشگاه نرم افزار مایکروسافت هم شد .چون در جریان این مذاکرات با مایکروسافت بودید در این مورد حرفی زده شده ؟
من جزییات فعلی را نمیدانم اما گوشی های هوشمند بدون اپلیکیشن کاربرد خاصی ندارد.
 
این مدل دادن «نمایندگی به نمایندگی» در برندهای دیگر هم هست و لزوما با حضور مستقیم یک برند در کشور کاملا متفاوت است. ضمن اینکه در بسیاری اوقات برند اصلی اساسا از این موضوع بی خبر است. مثلا در مورد اپل یک شرکتی هم یک جلسه مطبوعاتی گذاشت در داخل ایران و بعضی سایت‌ها و رسانه‌ها را متقاعد کرد که برایش بنویسند نماینده رسمی اپل است. در آن زمان ما  خودمان در آی تی ایران که با اپل تماس گرفتیم که اساسا هر گونه ارتباط را با این شرکت تکذیب کردند. در مورد مایکروسافت تا چه حد شرکت مادر از حضور در ایران مطلع است؟
در مورد خبر مایکروسافت در ایران در مطالبی که منتشر شده میدیدم با دفتر مایکروسافت در نقاط دیگر دنیا تماس گرفته شده و از آنها در مورد حضور در ایران پرس و جو شده بود. در مورد اپل من این را نمیدانم اما در مورد ساختار سازمانی نوکیا و مایکروسافت میدانم که به اینگونه است که هر نوع نمایندگی از طریق دفتر مرکزی منطقه‌ای این شرکت دنبال می‌شود. در مورد مایکروسافت این دفتر الان در دوبی قرار دارد که شامل خاورمیانه و آفریقا می‌شود. ضمن اینکه معتبرتر از وزارت صنعت معدن و تجارت درباره استعلام در این زمینه نداریم . در این وزارتخانه قرارداد را می‌بینند و معرفی‌نامه خاص می‌خواهند و اجازه ترخیص از گمرک و اجازه خدمات پس از فروش می‌دهند. اگر آن‌ها این مجوز را به کسی داده‌اند با خیال راحت می‌توان گفت این اتفاق رخ داده است.
 
اما در مورد برخی برندهای دیگر هم همین وزارتخانه مجوز داده بود اما شرکت اصلی آن را تکذیب می‌کرد چون می‌رفتند با یک نماینده درجه دومی قرارداد می‌بستند
الان ولی تاکید بر این است که از شرکت مبدا این نامه رسمی گرفته شود و شرکت اصلی باید آن را تایید کند.
 
بین مدلی که الان مایکروسافت در ایران دارد معرفی می شود با مدلی که قبلا نوکیا در ایران از نظر نوع خدمات و سرویس دهی تفاوتی وجود خواهد داشت؟
نه همان ساختاراست.
 
چون در زمان نوکیا به رغم وجود نمایندگی رسمی مشکلات خدمات پس از فروش وجود داشت
اثر تحریم را نادیده نگیریم. شما ممکن است از نظر قانونی بتوانید حضور داشته باشید اما قطعه خاصی را نتوانید وارد کنید. میتوانید بگویید کیفیت پایین آمده  این به خاطر ضعف نبود قانون و موانع بوده .